Hayatın İçinden

Yolda karşılaştığımızda  ezan okunuyordu..! Gel seni camiye  götüreyim dedim..Bugün cuma biliyorsun..! Sende benim camiye gitmediğimi biliyorsun..Biliyorum ama..sebebini  de gerçekten merak ediyorum.. dedim.!! Ne bileyim olmuyor işte..dedi.Belki çevrenin de tesiri  var…Hem pantolonumun ütüsü bozulup dizler çıkar diye endişe ediyorum..! Gayri ihtiyari gülmeye başladım..Her halde şaka yapıyorsun..dedim.BUNUN İÇİN CAMİ TERK EDİLİRMİ..?Ciddi söylüyorum giyimime özellikle yeşile çok düşkün olduğumu bilirsin..Gerçekten de öyleydi.Giydiği birbirinden  güzel elbiselerini,mutlaka yeşilin bir başka  tonundan seçer  ve her zaman ütülü tutardı..Peki dedim..Hayatında camiye hiç gitmedinmi..? Çocukken dedemle birkaç kez gitmiştim..Hem o yaşlarda dizlerim aşınacak diye herhalde endişe etmiyordum..! Fakat artık camiye gidebileceğimi  zannetmiyorum..!Söyledikleri beni son derece şaşırtmıştı..bu konuyu açtığıma pişman etmişti..Daha sonra el sıkışıp ayrıldık..!! Onunla konuşmamızdan  iki ay sonra kendisinin camide olduğunu söylediler..! Hemen gittim.Bahçedeki namaz saflarının önünde duruyordu..ve üzerinde yine yeşiller  vardı..!  Yavaşca yanına yaklaştım ve kısık bir sesle…HANİ DEDİM CAMİYE GELMEYECEKTİN….??Hiç sesini çıkaramadı..Çünkü musalla taşının üzerinde yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu…!!!

06.08.2014                     Necati  BAĞIŞ                                    Kaynak. Hayatın içinden